Portugal Day 3 - Activiteitendag

15/05 – De dag van de activiteiten!

Goeiemorgen! Vandaag is het eindelijk zover, de dag waar ik zo naar heb uitgekeken: kajakken én duiken! Wat ik daarna nog doe, zie ik wel, maar eerst dit avontuur! 😁

Ik begon de dag met een stevig ontbijt vlakbij mijn hostel: een typisch Engels ontbijt.

De mensen waren superlief. Ze waren nog maar net aan het opstarten toen ik binnenkwam en zei: “Heey, mag ik al komen binnenvallen en iets eten?” 😅 Bij ons in België zouden veel mensen dat misschien al op hun heupen krijgen, maar zij bleven heel vriendelijk. Vooral heel zachtaardig. Ze kwamen zelfs twee keer vragen of alles naar wens was. En ja hoor, uit gewoonte en beroepsmisvorming ruim ik altijd mijn eigen tafel af. Simpel ontbijt, maar lekker! En ik dacht: ik eet maar goed, zodat ik niet zoals in Kroatië weer misselijk word op die kajak van de honger.😂

Daarna bestelde ik een Uber en vertrok naar de vertrekplaats van de kajaktour. Ik was een van de eersten, samen met twee mannen uit Brazilië. De begeleiders van de tour waren opnieuw supervriendelijk. Ze stelden een paar vragen om ons beter te leren kennen, en daarna gingen we van start.

Ik denk dat we tijdens de tour bijna alle stranden hebben gedaan die ik gisteren tijdens de boottocht had gezien. We peddelden tussen kliffen door om aan de andere kant te geraken. Op een bepaald moment kwamen we op een plek waar het water heel laag stond en rotsen boven water uitstaken door de volle maan van gisteren. De gids stelde een uitdaging voor: “Who’s first?” Een koppel naast me zei: “Ga jij maar eerst,” en ook de Braziliaan achter me spoorde me aan. Ik dacht: oké, let’s do this. 💪

Dus ik peddel richting de opening tussen de rotsen, en net toen ik ertussen zat, kwam er een golf die me omhoog tilde... en me op de rots zette.😅 Ik dacht: shit, ik zit vast! Ik probeerde me naar voren te duwen, maar dat lukte moeilijk. Ik wachtte op de volgende golf en zodra die me weer optilde, duwde ik me los en peddelde verder. Missie geslaagd en toen was het aan de rest. 😂

We zijn ook aan land gegaan op een strandje, waar we schelpen hebben gezocht. Vooral de gidsen en ik. De ene gids vond telkens net die schelpen die ik zélf wilde vinden. En het liefste? Hij gaf me alles wat hij had gevonden! Allemaal in mijn zakje gestopt, ik superblij. Op het einde van de tour kregen we een kaartje met de gegevens waar we de foto’s konden vinden die tijdens de tour werd genomen. Ik kreeg nog een zeldzame schelp die geluk zou brengen. Die heb ik nu in mijn portemonnee zitten se. 🐚

Tijd voor activiteit twee! Ik hoopte dat het net zo vlot zou verlopen als de eerste.

Ik had nog 2,5 uur tijd over, dus besloot ik iets te eten want wateractiviteiten vragen nu eenmaal veel energie. Een vriendelijke jongeman van mijn leeftijd (ook 28) vroeg me of ik bij hun restaurant wilde eten. En hij droeg een héérlijke parfum. 😍 Uiteindelijk heb ik ja gezegd en zat ik weer aan het water, toevallig op exact dezelfde plek als gisteren na mijn boottocht, maar dan bij een ander restaurant.

Na het eten nog even liggen zonnen en toen... was het tijd: duiken! Mijn droom zou eindelijk uitkomen. Duiken in de zee!

Eerst kregen we een korte briefing over de communicatie onder water en de basisregels. Daarna mochten we oefenen in het zwembad. En daar begon het fout te lopen... Ik was nerveus, maar dat was het probleem niet. Mijn coördinator, die me “het meisje met de mooie ogen” noemde 😳 was heel knap en had zelf ook prachtige ogen. Hij hielp me met ademhalen via het mondstuk, wat op zich ging, maar de duikbril drukte tegen mijn neus, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik ging stikken. Daardoor begon ik sneller en dieper te ademen dan normaal. We gingen een paar keer onder water, maar telkens liep er water in mijn bril. We hadden geleerd hoe je dat eruit krijgt, maar elke keer als ik dat probeerde, raakte ik in paniek en hapte ik naar adem. Dus hup, weer naar boven lucht happen 😅

De coördinator had gelukkig veel geduld. Hij stelde me onder water gerust, en we deden een oefening samen. Even vergat ik alles om me heen. En ja... ik moest in zijn ogen kijken. Dat hielp écht. Maar na een paar pogingen kreeg ik pijn in mijn longen en moest ik stoppen. Helaas.

Hij zei dat ik niet mee kon duiken, en ik begreep dat volledig. Hij vroeg of ik dan meeging op de boot en ik zei: tuurlijk.

Op de boot kreeg ik helaas nog meer last van mijn longen. Het voelde alsof er ruis zat in mijn ademhaling, zoals bij een stevige verkoudheid. En toen begon het: ik werd misselijk. Net zoals in Kroatië. Ik voelde de hoofdpijn, duizeligheid... en ja hoor, ik moest naar het kleine toiletruimteje om alles eruit te gooien. 🤢 Sorry voor wie dat wc’tje moest kuisen.

Toen iedereen het water in ging, kwamen er al snel twee terug: eentje zei dat het niets voor hem was, de ander vond het te eng om naar beneden te duiken omdat het donker was. Ik dacht: allé, ik had dat zó graag gedaan en jullie hebben de kans en keren terug...

Wat was ik blij toen iedereen terug op de boot zat en we naar de haven konden varen. De zee was zó wild dat ik me afvroeg hoe die boot niet doormidden brak. 😂 Terwijl het ’s ochtends nog superkalm was.

Eenmaal aangekomen moesten we ons pak en schoenen uitdoen en naast een witte emmer leggen, zodat ze gereinigd konden worden. Ik durfde niemand meer aan te kijken, vooral mijn coördinator niet.😅Maar hij stelde me gerust: “Het is helemaal oké, het was je eerste keer, dat kan gebeuren.” Toch baalde ik, zeker omdat ik me er zo op had verheugd. Ik ben zo iemand die graag wil dat het meteen lukt en meestal lukt het me ook van de eerste keer buiten deze keer dan.

Toen ik mijn kastjessleutel ging ophalen, stond hij daar. Weer zei ik sorry en keek ik naar benende en weer zei hij dat het niet erg was. “Geef niet op. Volgende keer beter.” Toen zei hij: “Wacht, ik heb iets voor jou.” Hij liep naar zijn jas waar zijn duikspullen hingen en haalde er een schelp uit. “Deze heb ik voor jou gevonden tijdens het duiken.”

Zó lief! Dat was voor mij een teken dat hij aan me dacht onder water. Daarna ben ik meteen naar mijn hostel gegaan en in bed gekropen. Zo slecht voelde ik me. Ik heb geslapen van 17u30 tot 8u ’s ochtends.

Ik had eerst een wekker gezet om 20u, zodat ik nog kon eten en rondwandelen, het was tenslotte mijn laatste avond maar telkens als ik wakker werd voelde ik opnieuw die pijn in mijn longen, dus ik sliep maar verder.

Op een bepaald moment werd ik wakker door de klokken van een kerk die een prachtige melodie speelden. Het bracht me zo tot rust. Daarna sliep ik weer verder.

En dat was het zowat... mijn activiteitendag. Een dag waar ik zo naar had uitgekeken. 😂