Portugal Day 2 Faro - Albufeira

08:05 – Goeiemorgen daar 😁

Heb jij goed geslapen? Ik alleszins wel! Alleen werd ik, net voor ik écht moest opstaan, om de vijf minuten wakker. Waarschijnlijk een beetje stress omdat ik bang was dat ik mijn bus zou missen. Maar goed nieuws: ik heb hem gehaald en ben nu onderweg naar Albufeira.

Toen ik gisteren aankwam en vanochtend naar de bushalte wandelde, begon me echt iets op te vallen. België staat eigenlijk best ver voor als het om gebouwen gaat. Alles is hier zó anders. Vanuit onze ogen lijkt het ouder, veel gebouwen zijn aan renovatie toe of de bouwstijl is gewoon totaal anders. Maar dan kom je ineens langs een prachtig gerenoveerd pand en denk je: wauw, hier zou ik kunnen wonen.

Elke keer dat ik in België ben, droom ik van wonen in het buitenland. En als ik dan echt in een ander land ben, vraag ik me toch weer af: zou dit iets voor mij zijn? De winkels zijn hier anders, het ritme van het leven ook. En dan stel ik mezelf de vraag: wat zou ik hier kunnen doen qua werk? Horeca, hotel, winkel? Maar dat is juist het leven waar ik van wou loskomen…

Ach ja, we zien wel waar het lot me brengt.

Ik ben benieuwd wat Albufeira voor mij in petto heeft. Vandaag zou ik normaal een fotoshoot hebben, maar de fotograaf liet weten dat hij zijn auto nog niet terug heeft uit de garage. Of dat echt zo is… wie weet? Ik neem het allemaal met een korreltje zout. Duim je mee dat het toch doorgaat? Ik keek er zo hard naar uit!

Ik schrijf je later weer, zodra ik nieuws heb. Tot strakjes 🥰

10:28 – Aangekomen in de hostel 😣

Dat was een lange rit! Meer dan een uur onderweg geweest. Eerst nam ik een bus van Faro naar Albufeira. Ik had een ticket voor Rede Express, maar zat blijkbaar op een andere bus, wel met dezelfde bestemming. Eerst leek alles oké, maar plots sloeg de bus een heel andere richting in, naar de eindhalte van het busstation. Daar heb ik een andere bus genomen richting het centrum. De mensen hier nemen het echt chill: de bus had moeten vertrekken om 09:36 maar de chauffeur kwam op zijn gemakje pas rond 09:38 aan en begon toen pas rustig alles op te starten. Het ticket kostte €2,25. Na een kwartier rijden en 5 à 10 minuutjes wandelen kwam ik eindelijk aan bij mijn hostel.

Toen ik binnenkwam, dacht ik meteen: ouh no... Op zich was het wel mooi, daar niet van, maar ik had zó genoten van mijn privékamer gisteren. Dat wil ik eigenlijk gewoon terug. 😂 Voor mijn volgende reizen moet ik daar toch beter rekening mee houden. Nu moet ik alles mee sleuren en onbeveiligd achterlaten. In een privékamer vertrek je gewoon met een gerust hart. En de dame en heer aan het onthaal waren vooral druk met een onderling gesprek. Niet echt professioneel, maar goed... dat is hier precies gewoon de sfeer: alles relaxed.

Nu ga ik op zoek naar ontbijt, want ik heb honger.

Ik heb ondertussen gegeten, gezond én lekker! Een toast met serrano ham, burrata groene pesto en een smoothie sunrise. Mango, ananas, appelsien en framboos. Ik denk dat ik vrijdag terug hier kom ontbijten. Morgen lukt het niet, want ik moet om 9u al aan de kajaktour zijn. Dus straks even langs de winkel om iets voor morgenvroeg te halen, zodat ik zeker heb ontbeten. 😅 Ik wil niet opnieuw misselijk worden, zoals in Kroatië... dat was echt geen pretje.

Voila, alles is op. Tijd om aan mijn tour te beginnen. Hopelijk hoor ik nog iets van de fotograaf vandaag, al vrees ik ervoor 😅

16/05 – 09:11

Heey heey! Sorry dat ik niks meer van me liet horen, maar ik had die avond mijn roommate ontmoet: Martina, een 30-jarige vrouw uit Noorwegen. Een keilieve dame, en we konden het meteen supergoed met elkaar vinden.

Ze wilde Indisch eten en ik had zin in carpaccio, dus ik stelde voor dat we nadien konden afspreken. Maar zij zei: "Nee hoor, ik ga wel gewoon met jou mee." Dus zijn we samen gaan eten.

We zaten recht tegenover een restaurant waar ik met iemand leuk oogcontact had. 😂

Een ober of iemand die mensen moest binnenlokken, ik weet niet precies wat zijn functie was. Maar hij zorgde wél voor een leuke sfeer. Hij dacht dat Martina en ik zusjes waren. Hij zong voor haar, en toen ik het gebaar maakte om de rekening te vragen, deed hij me na. Daarna deed hij alsof hij naar me belde met zijn gsm, waarop ik hetzelfde deed. We deden alsof we aan het bellen waren om de rekening te regelen. 😂 Hij deed me echt denken aan Mario, mijn chauffeur op het werk. Ook van Portugal, zelfde gestalte, zelfde kaal hoofd…

Toen we bijna vertrokken, zagen we een groep van vijf Braziliaanse mannen die trucs deden op straat. Heel leuk om te zien!

Na het eten wilde Martina samen een kristal kopen, want we zijn allebei spiritueel ingesteld. Helaas was de winkel dicht. We wilden dan nog iets gaan drinken, maar het was zó druk waar we liepen. Albufeira staat natuurlijk bekend om z’n uitgaansleven. Het deed me denken aan de Gentse Feesten, maar dan chaotischer: muziek door elkaar, dronken mensen, lawaai...

Toen zagen we bovenaan een trap een fancy bar. We besloten naar boven te gaan en kwamen op een gezellig dakterras terecht. Daar hadden we een diep gesprek over relaties, zelfliefde en sterker in je schoenen staan. Ze deed me wat denken aan hoe ik vroeger was, snel verliefd, snel gekwetst. Ik zei haar: “Wacht maar tot je meer solo trips doet, je wordt echt sterker. En je leert dat je niemand nodig hebt.”

Toen zagen we de volle maan. We waren allebei gefascineerd. Zij nam foto’s en filmpjes, ik wou dat ook doen… maar ja, met mijn camera 😅 lastig. Daarna gingen we naar de kamer en sliepen we allebei.

Maar goed, ik moet je nog vertellen over de dag zelf. 😅

Na het ontbijt begon ik aan mijn tour. Eerst wat rondgewandeld, véél winkels! Ik dacht: als dit mijn dag wordt, is het maar saai. Ik wilde actie. Tijdens het wandelen kwam ik een winkeltje tegen waar je activiteiten kon boeken: boottochten, kajak, bergklimmen, enzovoort. Dus ik dacht: laat me eens op de GetYourGuide-app kijken.

Ik vond een boottour waarbij je dolfijnen kunt spotten én de bekende grot van Albufeira bezoekt. Omdat de fotoshoot toch niet doorging, dacht ik: waarom niet? Uber besteld, op tijd aangekomen en amai, ik ben zó blij dat ik het gedaan heb. Anders had ik deze plek nooit gezien. Het was prachtig! Alles gebeurt met een reden, denk ik dan.

Maar eerlijk? Deze reis is me precies niet echt gegund 😂 Ik zat op de boot, zag dolfijnen en begon volop foto's te maken met mijn camera. Plots stopte hij ermee... batterij plat. En toen dacht ik: ouh nee, ik moet die grot nog fotograferen! Mijn powerbank had het al begeven en mijn gsm was nauwelijks opgeladen. Dus ja: gsm op 13%, ik in paniek...

Ik probeerde mijn gsm te sparen tot het moment van de grot. Gelukkig: ik heb één foto kunnen nemen. Niet de shot die ik wou, maar beter dan niks. En hey, ik heb het met eigen ogen gezien, en dat pakt niemand me nog af. Nog geen paar minuten later: gsm plat.😅 Dus ik was de rest van de tour gewoon offline.

Op de terugweg zagen we nog dolfijnen én zelfs een sunfish. Ik wilde die bekijken, maar twee jonge meisjes zaten in de weg en tegen de tijd dat ik voorbij was, was de vis al een deels weg...

Tussenin merkte ik ook dat mijn ene arm bleker was dan de andere. Ik dacht: neee, ik moet bruinen, niet verbleken 😅

Toen we terug aan land kwamen, ben ik mijn gsm gaan opladen in een restaurant waar ik steak met frietjes heb gegeten en een glaasje witte wijn heb gedronken. Altijd top! Daarna terug naar de hostel, want mijn gsm was alweer bijna leeg.

Onderweg kreeg ik pijn in mijn schouders. Ik dacht eerst dat het door mijn zware handtas kwam, maar in de spiegel zag ik: verbrand. Vooral mijn linker schouder, amai. 😅

Ik heb me ingesmeerd, mijn gsm opgeladen en twee uurtjes geslapen. Toen ik wakker werd, liep ik mijn roommate tegen het lijf.

Oh ja! Tijdens het wandelen passeerde ik een restaurant waar een knappe jongeman me aankeek. Ik liep verder, keek om en hij keek nog steeds. En toen ik nóg eens achterom keek, begonnen we beiden te lachen. Zó'n grappig momentje. 😄

Dit was het zo wat voor vandaag. 🤗

Hup naar morgen! Ik ben benieuwd wat de dag morgen brengt!