Italiƫ Day 3 - Rome
- Sara De Clerck
- 13 jun
- 8 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 26 aug
Wensfontein ā Een vroege ochtend in Rome
Goeiemorgen, amai wat is het weer vroeg zeg. Maar deze keer heb ik er zelf voor gekozen. Ik kon eigenlijk uitslapen, maar ja. Ik had gisteren weer iets in mijn kop gestoken en je kent me, hĆØ. Eens het daar zit, gaat het er niet meer uit.
Omdat ik gisterenavond bij de beroemde fontein was en me zo hard ergerde aan de mensen... Nee nee, ik haat geen mensen, maar iedereen stond daar gewoon zo egoĆÆstisch te doen. Alles voor die ene Instagramfoto. Ik werd er zot van. Dus dacht ik: āWat als ik nu eens hƩƩl vroeg ga? Dan is er bijna geen kat en kan ik tenminste een mooie foto maken. Zowel van de fontein als van mezelf.ā
Goed, ik ben dus vroeg vertrokken. Het was kwart na vijf toen ik aan de fontein aankwam. Ik dacht: āHouh laten we vroeg gaan. Misschien ben ik ƩƩn van de eersten.ā Maar nee hoor, ik was duidelijk niet de enige zot met dat idee. Toch was er gelukkig genoeg plek om foto's te nemen zonder volk op de achtergrond.


Er waren koppels, solo-reizigers zoals ik, maar ook dames die zich volledig opgemaakt hadden voor DE perfecte foto te hebben. Eentje had zelfs een statief mee. Ze had haar GSM op een statief gezet en was haarzelf aan het filmen en ik zou belangen niet weten hoeveel keer ze wel niet op play en stop heeft gedrukt. š
Er was ook een vrouw alleen die vroeg of ik een foto van haar wilde maken. Ik zei "Ja natuurlijk!" Daarna vroeg ik of zij er ook eentje van mij wou maken. Zo hielpen we elkaar. En eh voila, ik heb mijn foto aan de beroemde fontein. Ā š
We raakten aan de praat, en ik vroeg haar of ze al een wens had gedaan. Ze zei van niet. Ze had geen klein geld bij, enkel haar bankkaart. Dus ik gaf haar een muntje en zei: āDraai u om, sluit uw ogen, en op 3 gooien we samen een muntje achterover.ā
Ze was echt zo blij dat ik haar deze kans had gegeven en bedankte mij. En ik? Ik deed ook mijn wens. En neen, ik zeg niet wat het was anders komt het niet uit. Maar wie me goed kent, kan het vast wel raden. š
Vaticaanstad & verdwalen
Daarna ging ik op zoek naar iemand die me de weg kon wijzen. Er was een Italiaan zijn lading aan het lossen, dus ik vroeg het aan hem. Toen ik naar hem toestapte keek hij me al aan. Met die typisch blik dat mannen hebben als ze iemand interessant zien. Terwijl ik iets vroeg, legde hij zijn hand op mijn onderrug ( ma echt š ). Hij had wel een zachte handdruk trouwens en was heel gentle. Hij sprak amper Engels maar deed wel zijn best om mij te helpen. Ik heb dan maar uiteindelijk toch een Uber besteld en hop, op naar het Vaticaan.

Ik ben dan aangekomen. Het was heel vroeg, dus ik liep wat rond. Ik zag daar een mooi plein, maar helaas ook daklozen die elk hun plekje ingenomen hadden voor de nacht. Dat was echt een triestig zicht. Ik wou zo graag elk iets geven maar ik had helaas geen cash bij. Mijn hart brak.
Ik liep dus nog wat rond en je kon aanschuiven voor een kerk, maar eerlijk? Ik had echt geen zin om daar nog meer als een uur te wachten, zeker niet voor een kerk. En amaai, wat was het al warm. Ik begon honger te krijgen en ging op zoek naar ontbijt. Alles was uiteraard nog gesloten omdat het nog zo vroeg was. Uiteindelijk had ik iets gevonden, maar... het ging pas om 8u open. Dus ik dacht ja, ik zal nu maar wachten zo lang is het niet meer. Ondertussen zijn we al 8u en nog steeds gesloten. om kwart na 8 kwam de zaakvoerder toe. Half negen, nog steeds dicht. Ik had er genoeg van. Ik had echt honger en ik werd hangry dus ben ik maar terug naar mijn hostel gegaan want ik was ook nog echt moe. Toen ik aankwam aan mijn hostel bleek er een ontbijtbuffet te zijn. YES! Hoe geweldig was dat! Ik dacht eerst houh dit word mijne dag niet maar kijk. Mijn ochtend was dan toch nog goedgekomen. š


Na een goed stevig ontbijt en amper slaap kroop ik terug in mijn bed. Na zo drukke/ warme dagen en weinig slaap, was ik echt op. Ik zette een wekker zodat ik toch zeker 2uurtjes kon bijslapen, maar werd pas in de namiddag wakker.š Ik keek naar mijn GSM hoelaat het was maar toen zag ik een gemiste oproep van een Italiaans telefoonnummer en⦠mijne frank viel nog niet tot ik het voicemailbericht beluisterde. Ik had een kookcursus geboekt!! En ik was het compleet vergeten! š Ik ging dus pasta leren maken. Ik had direct weer een rot/ baal gevoel. Ik boek speciaal een kookles om pasta te leren maken en dan echt in ItaliĆ« zelf....Dichter bij de bron kon dus niet. š
Ik kon kiezen tussen teleurgesteld blijven of mijn mindset herpakken. Dus koos ik voor optie 2.

Maar ja, wat dan in de tussentijd? Mijn collega M. had me aangeraden om te shoppen in
Rome. Dus trok ik eropuit. Eerst vond ik niks, winkel in en winkel uit tot ik in een Guess winkel belandde. En amai, wat een geluk: pre-solden! En weet je nog toen ik zei dat ik een kleedje zag aan het raam toen ik gisteren avond aan het window shoppen was? Het kleedje zelf was weg uit de etalage maar het hing in de winkel! En in mijn maat! š Ik heb het gepast en ik was er direct verliefd op. Dus GUESS what? Ik heb het gekocht. š
De service was daar trouwens echt top, niet zoals in de doorsnee ketens. Daarna wat verder geshopt, maar niks speciaal meer gevonden. En gelijk altijd⦠had ik weer honger. š
Ik was gisteren al een leuke bar/restaurant tegengekomen maar ik ben toen naar huis gegaan omdat het al laat was en ik echt moe was. Dus was nu het ideale moment om eens binnen te springen. En wat een prachtige zaak! Amai!.

Ik dacht eerst ik ga me hier blauw betalen maar totaal niet. Het is hier helemaal niet duur.
Ook de menukaart was heel speciaal. Niet gelijk de menukaart dat we kennen. Detox- en vitaminedrankje , healthy bowls,...
De bediening vond ik wel iets minder, ze keken alsof ze dachten: āWat komt die hier alleen doen?ā Ach ja. Ik bestelde een vitaminedrankje. Zeer lekker, ik zou het los zelf thuis ook willen maken alleen ƩƩn klein ding, ik ben vergeten wat erin zat. š En ik heb ook nog een klein gerechtje besteld. Ik wist helemaal niet wat ik besteld had. š De naam leek me wel leuk en de ingrediĆ«nten herkende ik dus ik dacht, hoh dat zal wel lekker zijn.

Toen kwam de ober met iets aan wat ik absoluut niet herkende en hoopte ik echt dat het voor iemand anders was⦠Maar nee hoor, het was voor mij. š Ik dacht ja lap, wat heb ik nu weer besteld. š
Bleek een bord te zijn met aubergine, mozzarella en tomatensaus. De saus: heerlijk! De aubergine: mwoah. Je moet ervoor zijn. Unieke smaak wel. Maar het was heel mooi gepresenteerd.
Na het eten ben ik me snel gaan omkleden. Dat kleedje dat ik aanhad kroop de hele tijd naar omhoog en ik kwam er zot van.š Ik had nog een dik uurtje over en besloot nog even door de stad te wandelen en de Spaanse trappen te bezichtigen.
Hoezo heb ik nog maar een dik uurtje te tijd? Haha dit zul je straks wel te weten komen. š
Het kleedje dat ik aanhad heeft die dag veel gedaan. Toeristen begonnen me de weg te vragen. Ze dachten zelfs dat ik Italiaans was.š Ik zei sorry ik ben zelf een tourist.š
Ik wandelde straat in en uit en belandde uiteindelijk in een hele chique winkelstraat. Michael Kors, Chanel,⦠Alle dure merken die je maar kunt bedenken. Wat er me 1 ding opviel? Okee neen 2 dingen. š
1) Ik heb een hele dure smaak. Dus het zal maar bij window shoppen blijven want zoveel geld heb ik niet.š Maar ik zag echt een heel mooi kleedje!! š Ik zag het al volledig voor mij hoe het mij zou staan als ik het aan zou hebben. Het is wel, zo een jurk doe je alleen maar aan op een gala of een kunst gallery of gewoon ergens waar rijke mensen komen.
Toen ik naar het prijskaartje keek dacht ik ja inderdaad dit kan ik dus niet betalen. š En om dit alleen maar in mijn kledingskast te laten hangen zou zonden zijn.


En het 2de wat me opviel... Ja je kunt het raden. Mannen in uniform. Strak in pak. š Volledig in het zwart met een wit hemdje en geen enkele lelijke man ertussen. En op straat kom je niks anders tegen dan die scharels. Jammer dat ze zo serieus waren. Telkens als ik binnen keek in de winkel om te zien wat ze verkochten ja dan stond de man ook altijd te kijken naar mij. Dus ik gaf hem een hallo glimlach uit beleefdheid maar moet niet denken dat die terug lachen he. Ik begon me echt ongemakkelijk te voelen en ik durfde al niet meer binnen kijken. š
Goed het was dan bijna tijd. Hup naar de Spaanse trappen dat ik die ook gezien heb maar het was eigenlijk echt niks speciaal. š Maar eh ik heb het tenminste gezien en kan het ook afvinken van mijn checklist. En nu hup hup naar mijn geplande activiteit!!
Weet jij al wat ik ga doen?
Neen geen flauw idee, met u weet je nooit
Ja toch wel, ik heb zo een klein vermoeden
Onderweg naar mijn activiteit waar ik in een straat was vol met restaurants waren er 3 obers achter elkaar die me aanspraken maar echt met complimenten. Vooral ook een compliment over mijn jurk die ik aanhad. š
Goed ik kwam dan op de locatie aan waar ik moest zijn. Ik dacht eerst... Is dit echt hier? Ben ik wel juist? Maar ja hoor, toen ik vroeg waar het was zei hij benende in de kelder. Klint gezellig he.š

Ik ging dus naar de kelder en het was verrassend gezellig en fris.

Een lange tafel, alles klaargelegd: plank, bloem, deegrol, ei, mesā¦
Ja inderdaad! Ik heb me opnieuw een kookcursus geboekt. Ik moest dit gewoon gedaan hebben. š
We begonnen met tiramisu, supermakkelijk! De dame die ons de cursus gaf was ook heel lief. Ze sprak door een klein microfoontje en toonde ook alles voor hoe we het moesten doen.

En nu het echte werk waarvoor ik kwam. De pasta maken! Ei in de bloem, kneden, rollen, vouwen, snijden⦠Best wel plezant, maar amai, als je dat voor meerdere mensen moet doen? Dan ben je toch wel even bezig.š Want we waren nu ong. 40 min bezig en dat voor 1 persoon. Kun je u al inbeelden hoeveel tijd je dan nodig hebt voor een heel restaurant?š
Nadat we klaar waren werd onze verse pasta gekookt en geserveerd met tomatensaus of pesto. Dit kon je in begin van de les aanduiden wat je wou en je kreeg ook een glaasje wijn (keuze uit wit of rood). We zaten aan tafel met de hele groep, supergezellige sfeer. En het eten? Heerlijk! Eerlijk: als je ooit in Italiƫ bent, boek zo'n cursus! Echt een aanrader.
Na het eten ben ik dan maar terug naar mijn hostel gegaan. Want morgen is er een drukke dag. Direct na de landing moet ik een trouw gaan fotograferen. Dus we kruipen vroeg het bedje in. Toen ik aan het wandelen was kwam ik een ober tegen die pauze had en binnen zat te eten. Ik begroette hem beleefd met een glimlach en toen ik om de hoek was rende hij me achterna. Hij vroeg of ik iets met hem wou gaan drinken na zijn werkuren en begon mij vragen te stellen. Zijn baas zag dat hij met mij in conversatie was dus zei hij dat hij direct terug aan het werk moest. De man die mij achterna liep zei tegen mij, wacht hier ik kom zo terug. Hij rende naar binnen en kwam met een papiertje in zijn hand naar buiten. Hij gaf mij het papiertje waar zijn telefoonnummer op stond en vroeg me om naar hem te sturen na zijn shift. Helaas, het was een knappe man maar hij leek net iets te oud voor mij. š
Terug in het hostel werd ik nog verwelkomd door de lieve man aan de receptie. Hij had wel gevoel voor humor en was heel zorgzaam. We hebben even kort gepraat en ik zei tegen hem tot straks want ik moest om 2u30 alweer vertrekken. +- 4uurtjes slapen.
En dan eindelijk: mijn bedje. Zó moe. Zó warm. Zóveel indrukken. Maar wat een dag. Wat een reis. Wat een herinnering. Ondanks ik niet voor steden/gebouwen ben, vond ik dit echt een geslaagde reis.
Slaapzacht. š













